«Әнгам, туган! Тагын бер шигыреңне укы инде?!»

Миңа татар халкының талантлы шагырьләренең берсе, баш бирмәс, бунтарь, күренекле каләм остасы Әнгам Атнабаев белән гомеремдә ике тапкыр очрашырга туры килде.
Беренче тапкыр мин аны 1968 елда Башкорт дәүләт университетының актлар залында Башкортстан шагыйрьләре белән очрашуда күрдем. Ул кичәдә без, филология факультетының 2‑4 курслары студентлары, Атнабайның үзенә генә хас булган тавышы, аерым бер интонациясе белән укыган шигырьләрен тыңлап, аларның эчтәлегенә, матурлыгына сокланып, «Табигать кешегә шулкадәр искиткеч талант та, кыюлык та бирсә дә бирә икән», — дип уйлап, аның чыгышыннан соң басып, озак итеп кул чыптык. Тагын да очрашуларга килүен үтендек. Ул һаман да минем күз алдымда: зифа буй‑сын, озын чәч, сызылып киткән кара мыек, үзенә генә хас ачык елмаю...
Икенче тапкыр мин аны тын да алмыйча кышкы каникуллар вакытында үземнең авылдашларым белән Иске Тугай авылында тыңладым. Ул елны Әнгам Атнабаев агитбригада белән Ярмәкәй районы колхозчылары белән очрашуга килгән иде. Ул кичәдә дә «Әнгам, туган! Тагын бер генә шигыреңне укы инде?!», — дип үтенүчеләр күп булды. Аның шулкадәр сокландыргыч, бай эчтәлекле, чынбарлыкны чагылдырган шигырьләре беркемне дә битараф калдырмады.
Гомерем юлында аның иҗатына әйләнеп кайтырга тагын өченче бер сәбәп булды. 1992 елда миңа мәктәпне тәмамлауга 25 ел тулуга багышланган очрашу кичәсен үткәрергә туры килде. Чара бик күңелле, матур үтте. Сыйныф җитәкчебез Вахидә Габдулла кызы миңа рәхмәт әйтеп, хат җибәргән иде.
«Рәхмәт, Розалия, яшәр өчен көч бирдегез», — диел­гән иде ул хатта.
Конверт эчендә Әнгам Атна­баевның «Кешегә нәрсә җитми?» дигән шигыре дә бар иде. Еллар үткән саен мин аның мәгънәсен тагын да ныграк аңладым.
Хәзерге вакытта, инде хаклы ялда булып, аның иҗатына яңадан әйләнеп кайтып, аның сокландыргыч шигырьләрен рус телендә укучы әдәбият сөю­челәргә, үземнең балаларыма тәрҗемә итәм. Чөнки әдәбият дөньясында Андрей Дементьев, Евгений Евтушенко кебек талантлы рус шагыйрьләре бар. Әнгам Атнабаев исә татар халкының кабатланмас каләм остасы.

Розалия Насыйбуллина